Pierwszymi ratownikami w tych sytuacjach są zwykle przygodni świadkowie, toteż od ich umiejętności ratowania zależą bardzo często rozmiary kalectwa, a niekiedy i życie poszkodowanego. Sprawny transport do szpitala i wczesne wdrożenie odpowiedniego leczenia decyduje o dalszym losie człowieka. Jednak, zanim na miejsce wypadku przybędzie fachowy personel medyczny, często dochodzi do sytuacji, w których poszkodowanemu należy udzielić natychmiast pomocy, decydującej o jego przeżyciu. Dużo zależy od umiejętności ratownika, jego spokoju i opanowania, których to cech brakuje zwykle przypadkowym gapiom. Ponieważ wypadki nie wybierają miejsca i ofiary, każdy z nas może kiedyś znaleźć się w sytuacji, że będzie jednym człowiekiem mogącym pomóc ciężko rannemu lub choremu. Wbrew powszechnemu mniemaniu udzielanie pierwszej pomocy nie jest leczeniem, a ratowaniem i utrzymaniem przy życiu. Polega na niedopuszczeniu do powstania dodatkowych uszkodzeń i stworzeniu bezpiecznych warunków do czasu udzielenia właściwej opieki lekarskiej. O obowiązku świadczenia pierwszej pomocy ofiarom nieszczęśliwych wypadków i zachorowań mówi wyraźnie kodeks karny. Pierwsza pomoc udzielana ofierze wypadku oznacza pomoc czasową i dlatego w większości przypadków można ją ująć w określone ramy. Pierwsza i podstawowa zasada, jaka obowiązuje w sytuacji, w której nastąpił wypadek, to moment zastanowienia przed podjęciem jakichkolwiek działań. Ta minuta namysłu potrzebna jest do oceny sytuacji, w jakiej znajduje się poszkodowany, a tym samym do podjęcia właściwych działań ratowniczych. Przystępując do akcji ratunkowej należy przestrzegać następujących zasad: Ocenić przytomność poszkodowanego (próba kontaktu słownego i jego orientacji w otoczeniu); Udrożnić drogi oddechowe; Ułożyć poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej; W razie bezdechu lub oddechu niewydolnego podjąć sztuczne oddychanie metodą „usta-usta”, a w razie zatrzymania krążenia przystąpić do zewnętrznego masażu serca, według zasad; W razie krwotoku, zatamować krwotok, płasko położyć poszkodowanego z uniesieniem nogi powyżej tułowia (celem zwiększenia odpływu krwi do mózgu i serca); Zabezpieczyć chorego przed wilgocią i utratą ciepła (okryć kocem lub nieprzemakalnym tworzywem; Zabezpieczyć prawidłowe oddychanie; Akcję ratowniczą prowadzić do czasu przybycia fachowego personelu medycznego. Te najczęstsze rodzaje uszkodzeń ciała mogą się zdarzyć w różnorodnych sytuacjach, sytuacjach toku codziennych zajęć w pracy i w domu. Mogą one dotknąć każdego z nas, dlatego tak ważna jest umiejętność odpowiedniego postępowania ratowniczego. Zachęcam wszystkich do poznania tajników udzielania pierwszej pomocy. Kursy pierwszej pomocy dla wszystkich chętnych bez względu na wiek i płeć prowadzi Centrum Edukacji Pierwszej Pomocy Polskiego Czerwonego Krzyża. Wystarczy udać się do Rejonowych Oddziałów PCK w każdym większym mieście, by uzyskać informację na ten temat. PCK posiada Certyfikat Europejski i naucza pierwszej pomocy ze standardami Unii Europejskiej.
Opracowała Kazimiera Zagała nauczycielka SP w Łęnicy
|